Rozdział 2

   Mój spacer przerwały drgania telefonu w kieszeni od spodni. Sięgnęłam po niego i spojrzałam na wyświetlacz. Dzwoniła Jace, moja znajoma ze szkoły. Tak, wyobraźcie sobie mam jakiś znajomych. Nie mam przyjaciółki, ale mam kilka koleżanek. Odebrałam więc.

- Halo?      

- Hej Carly. Tu Jace. Co porabiasz? - usłyszałam głos dziewczyny w słuchawce.                        

- Hej. Właściwie to nic takiego. A czemu pytasz?                                                                 

- Co byś powiedziała na imprezkę? - spytała widocznie podekscytowana.

- No, nie wiem – odpowiedziałam niepewnie.

- Oj weź. Jest sobota, co będziesz siedziała w chacie. Weź się wreszcie rozerwij dziewczyno!

- No, ale gdzie?

- W klubie Danight. Kojarzysz? – spytała.

- Tak, tak, kojarzę. No dobra, niech Ci będzie. – Po drugiej stronie dało się słyszeć pisk radości. Musiałam odstawić telefon od ucha na bezpieczną odległość, gdyż mogłoby to źle wpłynąć na mój słuch.

- To bądź gotowa o 20.00 . Podjadę pod ciebie. Tylko włóż coś sexi.

- Nie idę tam na podryw, tylko się zabawić.

- Jedno, nie wyklucza drugiego. Dobra, po prostu włóż coś fajnego. To do 20.00. Pa!

- Pa – pożegnałam się i wyłączyłam. No nieźle. Co mi odbiło, żeby się zgodzić na ten cały wypad do klubu. Ciekawe co na to mama. Spojrzałam jeszcze na zegarek. Pokazywał 11:40. Ale ten czas leci. Postanowiłam wrócić do domu.

   Droga powrotna zeszła mi jakoś dłużej. Wreszcie dotarłam do celu.

- Już jestem! – krzyknęłam.

- Długo cię nie było. – Usłyszałam głos mamy, dobiegający z salonu. Poszłam więc w tym kierunku. Siedziała w fotelu i czytała jakieś kolorowe czasopisma. Usiadłam na sofie obok.

- A tak jakoś się zeszło. A ty co robiłaś? – spytałam.

- A nic takiego. Zjadłam śniadanie, posprzątałam, no a teraz odpoczywam.

- Mamo wychodzę wieczorem – oznajmiłam i czekałam na jej reakcję.

- Gdzie znowu i z kim?

- Z Jace wybieramy się do klubu, trochę potańczyć.

- Do klubu? Nie jesteście za młode?

- Oj mamuś, mamy 17 lat. Już nie takie młode.

- A o której tam idziecie?

- Jace przyjedzie po mnie o 20:00.

- A o której zamierzasz wrócić?

- Ale ty zadajesz dużo pytań. Nie wiem, 23:00, 24:00. Zależy jak będzie.

- Po prostu martwię się o ciebie. To takie dziwne? – Chwilę zamilkła – No dobrze, idź. Ale chce cię widzieć najpóźniej o 24:00. Ja nie będę potem pół nocy nie spała, martwiąc się o ciebie. I żadnego alkoholu – powiedziała, grożąc przy tym palcem.

- Dobrze, dobrze. Idę do siebie. – Powróciła do czytania, a ja poszłam do pokoju. Postanowiłam się trochę przespać.

   Przebudziłam się. Spojrzałam na zegarek. Wskazywał 17:00. O kurde. Znowu mi się pospało. Muszę coś przegryźć, a potem zacząć się szykować. Wybrałam się do kuchni. Zrobiłam sobie jakieś kanapki i herbatę. Nie chciało mi się robić niczego innego.

   Po skonsumowaniu mojego „obiadu”, skierowałam się do moich czterech ścian. Wzięłam kąpiel. Delikatnie grzebieniem rozczesałam umyte włosy, by ich nie uszkodzić. Sięgnęłam po laptopa i weszłam na czat. Poszłam na chwilę do łazienki, żeby odwiesić ręcznik. Usłyszałam dźwięk w komputerze, oznajmiający, że dostałam nową wiadomość. Sprawdziłam więc, kto się do mnie dobija. Nie zgadniecie kto to był…. Przystojni@k17. Tak, ten, który pisał do mnie ostatnio. Uczepił się.

Przystojni@k17

Hej Niedostępna. Co u Ciebie?

_*Niedostępna*_

A co się tak interesujesz? Co, książkę piszesz?

Przystojni@k17

Kto wie, może. Czemu jesteś taka chłodna? Dla każdego taka jesteś?

_*Niedostępna*_

Jak Ci nie pasuje jaka jestem, to się odczep.

Przystojni@k17

Myślę, że w rzeczywistości taka nie jesteś. Udajesz tylko twardzielkę, kogoś, kim nie jesteś.

Zabolało mnie to trochę. Poczułam ukłucie w sercu. A oczy pokryły się szklaną powłoką. Lecz powstrzymałam się od płaczu. Za dużo ostatnio jego w moim życiu.

_*Niedostępna*_

Nie znasz mnie.

Przystojni@k17

Dlatego chcę Cię poznać. Wydajesz się być ciekawą osobą.

_*Niedostępna*_

Jest tyle ludzi na świecie. Dlaczego uczepiłeś się akurat mnie?

Przystojni@k17

Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Po prostu moja dusza bardzo chciała by się czegoś o Tobie dowiedzieć. Nie bądź taka. Daj się poznać. Przecież nie każę Ci za mnie wychodzić. Chcę po prostu pogadać.

Na mojej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. Może on ma rację. Pogadanie z kimś jeszcze nikomu nie zaszkodziło. Nie powinnam patrzeć na wszystkich facetów, przez pryzmat Connora.

_*Niedostępna*_

Zgoda. Ale nie teraz, bo muszę kończyć. Wychodzę do klubu z koleżanką i muszę się przygotować. Rozumiesz?

Przystojni@k17

Rozumiem. W takim razie dobrej zabawy. Pa

Ps. Nie mogę się doczekać, żeby Cię lepiej poznać

Wyłączyłam komputer. Ten chłopak poprawił mi humor. Dosuszyłam włosy suszarką, gdyż były jeszcze mokrawe (minusy posiadania długich włosów – długi czas suszenia). Otworzyłam szafę, w celu znalezienia odpowiednich ubrań na wieczór. Zdecydowałam się na koronkową sukienkę w kolorze łososiowym, która sięgała mi nieco ponad kolano, do tego czarną, skórzaną kurtkę oraz czarne buty na obcasie (ale nie szpilki). Z dodatków zdecydowałam się na srebrną bransoletkę. Spojrzałam w lustro. Czegoś mi brakowało. No tak, jeszcze muszę pomalować rzęsy. – Znalazłam brakujący element. Maznęłam więc je czarnym tuszem. Przeczesałam jeszcze włosy i byłam gotowa. W tym samym momencie dostałam smsa od Jace, że czeka już na mnie. Po drodze wzięłam jeszcze małą, czarną torebkę przez ramię.

- To ja wychodzę mamo

- Dobrze. Pamiętaj o godzinie. Baw się dobrze!

   Pod domem stało czarne Volvo mojej koleżanki.

- Hej – przywitałam się i ruszyłyśmy.

- Hej. Wow. Ale ty wyglądasz dziewczyno – powiedziała, otwierając przy tym buzię.

- Bez przesady. Ty też niczego sobie. – Uśmiechnęłam się do niej.

- Dzisiaj mam zamiar się zabawić. Upolować jakiegoś przystojnego kociaka. – Cała Jace, tylko jedno jej w głowie.

   Po jakiś 15 minutach dojechałyśmy na miejsce. Przed klubem stała masa ludzi, ale moja znajoma wprowadziła nas jakimś bocznym wejściem. W środku było dość głośno od muzyki i tłoczno. Większość tańczyła na środku klubu, a inni albo siedzieli przy barze, albo przy stolikach.

- To co, napijemy się jakiegoś drinka na rozluźnienie? – Jace o coś spytała, lecz nic nie usłyszałam.

- Co?

- Pytam, czy nie napijemy się jakiegoś drinka? – wykrzyczała mi niemalże do ucha.

- Ja chyba nie.

- No weź. Kurde, wkurzasz mnie. Dobrze ci zrobi. Dawaj, chodź do baru.

- Ale przecież nie mamy 18 lat

- O to się nie martw. Od tego ma się znajomości. – Chwyciła mnie za rękę i pociągnęła w stronę baru.

- Poproszę jakieś dwa dobre drinki dla mnie i dla koleżanki – powiedziała do barmana, zagryzając przy tym wargę. Barman podał nam jakieś kolorowe napoje. Postanowiłyśmy zostać przy barze. Do Jace podszedł jakiś chłopak i powiedział jej coś na ucho. Ta się uśmiechnęła i zaraz jej nie było. Poszła na parkiet. Po jednym drinku poczułam jak moje ciało się rozluźnia.

- Poproszę jeszcze raz to samo. – Byłam sama zaskoczona, że o to poprosiłam. Zwykle omijałam alkohol szerokim łukiem. Lecz postanowiłam się całkowicie wyluzować.

- Cześć ślicznotko. A cóż taka piękność robi sama przy barze? – Podszedł do mnie jakiś chłopak. Nie widziałam zbytnio jego twarzy, gdyż było ciemno. Nic nie odpowiedziałam.

- Zatańczymy? – spytał. Chwilę się zastanowiłam. Lecz pomyślałam, że trzeba się trochę rozerwać. Na moją koleżanką nie miałam co liczyć, więc skorzystałam z propozycji.

- Chętnie – odpowiedziałam. Chwycił mnie za rękę i wyrwał na środek parkietu. Oplótł swoje palce na mojej talii, ja zaś oplotłam ręce na jego szyi. Chwilę tańczyliśmy do wolnego kawałka, lecz zaraz się skończył, a zaczął bardziej żywiołowy (typowy dla dyskotek). Nasze sylwetki delikatnie dotykały siebie, lecz ku mojemu zdziwieniu, nie przeszkadzało mi to. Trochę kręciło mi się w głowię od alkoholu.

   Tańczyliśmy którąś piosenkę z kolei. Byłam cała mokra, mój partner zresztą też. Nasze ciała zaczęły się coraz bardziej ocierać o siebie. Nagle poczułam jak jego dłoń zaczyna przesuwać się po moim ciele, a on przybliża się na niebezpieczną odległość. Jego usta dotknęły moich, a dłoń leżała na mym pośladku. Wkurzyłam się. Zebrałam w sobie wszystkie siły i odepchnęłam go. A gdy stał już w pewnej odległości, strzeliłam go w twarz. Obróciłam się i zaczęłam przedzierać przez tłum ludzi w kierunku wyjścia. Spojrzałam jeszcze w stronę Jace, lecz nie miałam co na nią liczyć. Obmacywała się z chłopakiem, który poprosił ją do tańca. Uciekłam więc. Gdy wyszłam z klubu, biegłam przed siebie jak najdalej od tego miejsca. Dlaczego wszyscy faceci muszą być tacy sami. Zboczone świnie. Po moim policzku zaczęła lecieć łza. Stanęłam. Ukucnęłam, a głowę schowałam w kolanach. Wyglądałam pewnie w tym momencie jak jakiś potwór. Cały tusz spływał wraz ze słonymi łzami. Wyprostowałam się. Zdałam sobie sprawę, że stoję na środku ulicy, w kompletnych czarnościach nocy. Przeczesałam włosy ręką do tyłu i otarłam twarz. Postanowiłam zadzwonić po taksówkę. Normalnie poszłabym na piechotę, lecz w Londynie o takiej porze nie jest zbyt przyjemnie, a co najważniejsze niebezpiecznie.

   Po pięciu minutach przyjechała taksówka. Podałam kierowcy adres domu i ruszyliśmy. W głowie miałam cały czas obraz z przed kilkunastu minut. Dlaczego ja zawsze muszę trafiać na samych dupków. Co ja takiego zrobiłam, że muszę tak cierpieć. Czasem mam ochotę zniknąć z tego świata, nie miała bym tylu problemów. Ale dla mnie to tchórzostwo. Po zdradzie Connora, próbowałam popełnić samobójstwo. Wzięłam dużo jakiś środków nasennych. Ale nic mi się nie stało. Żałuję, że chciałam to zrobić. To był najgorszy pomysł w moim życiu. Ktoś tam w górze zadecydował jednak, żebym jeszcze pożyła. Uznałam to za znak. Nie warto rzucać się na swoje życie przez chłopaka i z innych powodów. Zawsze można znaleźć innego, albo w ogóle być samemu. Po tym wydarzeniu zrobiłam sobie tatuaż, który codziennie przypomina mi, że trzeba walczyć ze swoimi słabościami, nie poddawać się. Jest to napis Be strong, który mam za uchem. Lubię go, można powiedzieć, że mi bardzo pomógł. Jakby miał w sobie moc, która uwalnia się w chwilach słabości. Cieszę się, że go mam.

   Nawet nie wiem kiedy dotarliśmy na miejsce. Zapłaciłam taksówkarzami należytą kwotę i ruszyłam do domu. Zdjęłam buty z wielką przyjemnością. Od tego wszystkiego strasznie bolały mnie stopy.

- No proszę. Godzinę przed czasem. Jestem pod wrażeniem – usłyszałam mamę

- Jestem zmęczona, położę się spać. – Pochyliłam głowę do przodu, tak, by włosy przykryły moją twarz, będącą w opłakanym stanie. Nie chciałam, żeby zobaczyła, że płakałam. Zaraz zaczęły by się pytania.

- Dobrze. Dobranoc Carly. Ja też się położę. – Poszłam do pokoju. Przebrałam się w piżamę i położyłam do łóżka. Długo nie mogłam zasnąć, lecz wreszcie odpłynęłam w krainę Morfeusza.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hej. I mamy drugi rozdział. Dodałam go dzień wcześniej, bo jutro nie będę miała czasu. Czeka mnie bal gimnazjalny :) No, mam nadzieję, że tym razem popełniłam mniej błędów. I jak wam się podobało? Czekam na wasze opinie.

Pozdrawiam, Maarit ;)